سلام برای درس آزاد در مورد یکی از شاعر ها میخواستم فقط متنش خیلی باید زیاد باشه که دو تا صفحه کامل بشه تاج میدم

درباره پروین اعتصامی بنویس آخر کتاب هم دربارش یه چیزایی آمده یا میتونی از گوگل کمک بگیری

احمد شاملو، شاعر، نویسنده، و شاعر ایرانی بود که در تهران متولد شد. وی در سال 1925 در خانواده‌ای اهل تبریز دیده به جهان گشود. شاملو تحصیلات خود را در رشته‌ی فلسفه در دانشگاه تهران آغاز کرد و ادامه داد تا دکترای فلسفه را کسب کند. احمد شاملو از خود برای نخستین بار با انتشار کتاب «آواز ترانه» در سال 1948 به عنوان یک شاعر جوان آگاه به ذوق ادبی پیشواز شاعری‌هایش را فرو نهاد. او با سبکی نو و غنی از ساختارهای شعری از مخاطب اجتناب ناپذیر جست و جو کرد تا کتابخانه جهانی به آثارش اعتنا نماید. شاملو همواره به دنبال بیان اندیشه‌ها و احساسات آزادش بود و از این رو گویا به اهداف انسان شناور و وی ادبی پی برده، چون همین ترشح جو شخصیت ا وی واژه .پذیری آشکاری از نظرات عصیانگرانه تشکیل میدهد، که آهنگ کتابها و دیگر فراوانی را به گوش شنواور خود میدهد. او از دیدگان مماتتش نهانی از نصف های نهانی ذوق ادبی و پخته شده پیدا می کنند. داستان شهرزاد و بیست و پنج هزار ایرانیان زیبا ترین آثار احمد شاملو به حساب می‌آید و صد ها شبانه زیبایی کرد اعجازی جلوه گر است. اونها از مثنویات زیبای خود مانند شبانگاهان میرجافتند و ماحاگانه های دانه خوار گردند و این است عهد عهد شمرزاد زبان زبانهای شوقش. احمد شاملو علاوه بر شاعری، فعالیت‌های دیگری نیز داشته است. او به عنوان یک منتقد ادبی و نقاد ادبیات فعالیت می‌کرد و مجموعه‌ای از مقالات و نقدهای ادبی منتشر کرد. همچنین، شاملو به عنوان یک ترجمان اهلی و بین‌المللی نیز فعالیت داشته است و اشعار بسیاری را از زبان‌های خارجی به فارسی ترجمه کرده است. او همچنین در زمینه‌ی فلسفه فعالیت داشته و از اساتید برجسته‌ای در این زمینه بوده است.

رخشنده اعتصامی (۲۵ اسفندِ ۱۲۸۵ – ۱۵ فروردینِ ۱۳۲۰)، معروف به پروین اعتصامی، شاعر ایرانی بود. او بیشتر به‌دلیل به کار بردن سبک شعریِ مناظره در شعرهایش معروف است. مضامین و معانی شعرهای او توصیف‌کنندهٔ دلبستگیِ عمیقش به پدر، استعداد و شوقِ فراوانش به آموختنِ دانش، روحیهٔ ظلم‌ستیزی و مخالفت با ستم و ستمگران، حمایت از حقوقِ زنان و ابراز همدلی و همدردی با محرومان و ستم‌دیدگان جامعه است. او را «مشهورترین شاعر زن ایران» گفته‌اند. پروین اعتصامی نام اصلی رخشنده اعتصامی زاده۲۵ اسفند ۱۲۸۵ ۱۷ مارس ۱۹۰۷ تبریز، ایرانمحل زندگیتبریز و تهران درگذشته۱۵ فروردین ۱۳۲۰ (۳۴ سال) ۴ آوریل ۱۹۴۱ تهران، ایران حصبهآرامگاهقم، حرم فاطمه معصومه، صحن امام رضا، آرامگاه خانوادگی ۳۴°۳۸′۳۱٫۷۱″ شمالی ۵۰°۵۲′۴۶٫۳۷″ شرقیتخلصپروینزمینه کاریشعر و ادبیاتتحصیلاتمدرسه ایران کلیساسبک نوشتاریشعر مناظره‌ای قطعهکتاب‌هادیوان اشعارحوزهکتاب‌خانهٔ دانشسرای عالی تهراناستادیوسف اعتصامی آشتیانی، علی‌اکبر دهخدا، ملک‌الشعراء بهارهمسر(ها)فضل‌الله اعتصامیپدر و مادریوسف اعتصامی آشتیانی اختر شوری بخشایشی[۱] جوایز برندهٔ جایزهٔ ادبیِ لفن برگ اعتصامی از کودکی زبان‌های فارسی و انگلیسی و عربی را نزدِ پدرش آموخت و از همان کودکی زیرِ نظرِ پدر و استادانی چون علی‌اکبر دهخدا و محمّدتقی بهار سرودنِ شعر را آغاز کرد. پدرش، میرزا یوسف خان اعتصامی آشتیانی، شاعر و مترجم بود و در شکل‌گیریِ زندگیِ هنریِ پروین و کشفِ توانایی‌ها و ذوق و گرایشش به شعر نقشِ مهمّی داشت. اعتصامی در بیست‌وهشت‌سالگی ازدواج کرد؛ امّا، به خاطرِ اختلافِ فکری با همسرش، پس از چندی از او جدا شد. پس از جدایی مدّتی در کتابخانهٔ دانشسرای عالی تهران به کتابداری مشغول شد. یگانه اثرِ چاپ و منتشرشده از پروین دیوانِ اشعار اوست، که دارای ۶۰۶ شعر شامل اشعاری در قالب‌های مثنوی، قطعه و قصیده است. شعرهای پروین پیش از چاپ به‌صورت مجموعه و کتاب، در مجلهٔ بهار و منتخبات آثار از ضیاء هشترودی و امثال و حکم از دهخدا، چاپ می‌شدند. موفقیت اولین چاپ دیوان اشعار او سبب پیدایش زمینه برای چاپ‌های بعدی شعرهای او شد. اعتصامی پیش از چاپ دومین نوبت از دیوان اشعارش، بر اثر بیماری حصبه در سی‌وپنج‌سالگی در تهران درگذشت و در حرم فاطمهٔ معصومه، در آرامگاه خانوادگی‌اش، به خاک سپرده شد. زادروز او روز بزرگداشت پروین اعتصامی نام‌گذاری شده‌است. اعتصامی از پیروان «جریان تلفیقی» است. اشعار او اغلب از حوادث و اتفاقات شخصی و اجتماعی خالی‌اند. در میان اشعار او، شعری وجود ندارد که با کمک آن بتوان صراحتاً شخص شاعر را شناخت. شعر اعتصامی از دیدگاه طرز بیان مفاهیم و معانی، بیشتر به‌صورت «مناظره» و «سؤال و جواب» است. در دیوان او بیش از هفتاد نمونه مناظره آمده که وی را از این لحاظ در میان شاعران فارسی برجسته ساخته‌است. این مناظره‌ها نه‌تنها میان انسان‌ها و جانوران و گیاهان، بلکه میان انواع اشیا — از قبیل سوزن و نخ — نیز اتفاق می‌افتد. اعتصامی در بیان مقاصد خود از هنرهای «شخصیت‌بخشی» و «تخیل» و «تمثیل»، با شیوایی کم‌نظیری استفادهٔ بسیار کرده‌است.

در مورد شهریار هم میتونی بنویسی تو گوگل پره